इत्थं कञ्चित्कालं तत्र तत्र सञ्चारं कृत्वा सम्यग्ज्ञानवान् तत्त्वदृष्टिः प्रारब्धभोगं बुभुजे। ततस्तत्प्राणास्तत्रैव लिल्युः। प्रारब्धभोगानन्तरं ज्ञानिनां प्राणानां कुत्रापि गमनाभावात्, तत्त्वदृष्टेः प्राणोऽपि स्वोपादन एव लीनोऽभूदिति उक्तं भवति।

(१) ज्ञानिनां शरीरत्यागार्थं न कालविशेषादिनियमापेक्षास्ति। उत्तरायणे अथवा दक्षिणायने तेषां शरीरपातः संभवेत्। सर्वथाप्यसौ मुक्त एव।

(२) तथा, देशविशेषनियमापेक्षापि नास्ति। काश्यादिपुण्यदेशेषु वा, अत्यन्तमलिनदेशेषु वा ज्ञानिनां देहपातः संभवेत्। सर्वथाप्यसौ *१ मुक्त एव।

(३) तथा, आसनविशेषनियमापेक्षापि नास्ति। भूमौ वा शवासने वा सिद्धासने वा स्थित्वा देहपातः संभवेत्। सर्वथाप्यसौ मुक्त एव।

(४) तथैव सावधानमना ब्रह्मध्यानेन रोगादिना व्याकुलान्तःकरणो हाहेति विलपनेन वा देहं त्यजेत्। सर्वथाप्यसौ मुक्त एव। यदैव ज्ञानिनो ज्ञानेनाज्ञानं निवर्तते, तदैव स ज्ञानी *२ मुक्तो भवति।

एवं ज्ञानिनो विदेहमुक्तौ न देशकालासनादिनियमापेक्षास्ति। यथैव ज्ञानिनो देहपाते देशकालाद्यपेक्षा नास्ति, तथैव ज्ञानोत्पत्तिसाधने श्रवणादावपि देशकालाद्यपेक्षा नास्त्येव। उपासकस्य तु देशकालाद्यपेक्षा स्यादेव।