माण्डूक्यादिवेदवाक्येषु “ओम् इत्येतदक्षरं ब्रह्म” इत्युच्यते। तत्र *१ व्याकरणरीत्या प्रकाशस्वरूपः सर्वसंरक्षक इति ओमित्यक्षरस्यार्थः। ब्रह्म चेदृशमेव। तस्मात् ‘ओम्’ इत्यक्षरं ब्रह्मणो वाचकम् ब्रह्म च वाच्यम्। वाच्यवाचकयोर्यद्यत्यन्तभेदः स्यात् तदा वाचकस्योङ्काररूपाक्षरस्य वाच्यभूतब्रह्मणश्च माण्डूक्याद्युपनिषत्सु अभेदो नोच्येत। श्रूयते च ‘ओमिति ब्रह्म’ इत्यभेदः। तस्माद्वाच्यवाचकयोरभेदे वेदवाक्यमेव प्रमाणम्।

सर्वलोकप्रसिद्ध्या वाच्यवाचकयोर्भेदश्च सिद्धः। तथा हि, अग्न्यादिशब्दाः वागाश्रिताः। तदर्थभूता वह्न्यादिपदार्था वाचो बहिर्देशे चुल्ल्यादिस्थलेषु वर्तन्ते। तथैव ‘ओम्’ इत्यक्षररूपं पदमपि वाचि वर्तते। तदर्थभूतं परं ब्रह्म तु न वाचि वर्तते। किन्तु वाचो बहिः स्वे महिमनि प्रतिष्ठितम्। ब्रह्मणो *१ व्यापकत्वेन वाचि तदभावेऽपि ब्रह्मण्येव वाक् प्रतिष्ठिता भवति। न तु वाचि ब्रह्म। इत्थं पदं वाचि वर्तते। अर्थो बहिरिति सर्वजनप्रसिद्धम्। अतः पदतदर्थयोर्भेदः सर्वलोकप्रसिद्धः। इत्थं वाच्यवाचकयोर्भेदे सर्वानुभवः प्रमाणं तदभेदे च वेदवचनं प्रमाणमिति पदस्य स्वार्थेन सह भेदाभेदरूपतादात्म्यसंबन्धः नाप्रामाणिकः। किन्तु प्रमाणसिद्ध एव।