यथा ज्ञानिनो भोजनादिरूपो व्यवहारो न ज्ञानस्य विरोधी तथा ‘आत्मा असङ्गः क्रियाः सर्वा मनोवाक्कायाश्रिताः’ इति ज्ञात्वा क्रियमाणे कर्मोपासने न ज्ञानस्य विरोधिनी। यदि विद्वानसङ्गत्वेन ज्ञातमात्मानं कर्तेति मत्वा कर्मोपासने कुर्यात्तदा ज्ञानस्य ते कर्मोपासने विरोधिनी भवेताम्। सोऽयमात्मनोऽसङ्गत्वविषयको दृढनिश्चयो विदुषः कर्मोपासनाभ्यां न दूरीभवति। तस्मात् आभासरूपे कर्मोपासने दृढबोधस्य न विरोधिनी। अत एव जनकादय *२ आभासरूपं कर्मानुष्ठितवन्तः।

आत्मानमसङ्गं ज्ञात्वेतरव्यवहारवत् वैदिकशुभकर्माद्यनुष्ठानमपि देहादिधर्म इत्येव ज्ञात्वा विदुषा क्रियमाणं शुभं कर्माप्याभासरूपमेव। तस्यापि ज्ञानेन सह विरोधो नास्ति। भाष्यकारादिभिः कर्मोपासनयोर्ज्ञानेन यो विरोध उक्तः सः ‘आत्मा कर्ता भोक्ता च’ इति ज्ञानपूर्वकं क्रियमाणकर्मोपासनविषयः। न त्वाभासरूपकर्मोपासनविषयः।