*१ केचन कर्मोपासनाभ्यां सहितमेव ज्ञानं मोक्षसाधनमिति वर्णयन्ति। तत्र युक्तिं दृष्टान्तमप्याहुः।

(१) दृष्टान्तः – किन्तु द्वाभ्यामेव पक्षाभ्यां यथा आकाशे पक्षी एकेन पक्षेण न गन्तुं शक्नोति। गमनं भवति। तथा ज्ञानरूपेणैकेन पक्षेण मोक्षलोको न गन्तुं शक्यः। किन्तु ज्ञानकर्मभ्यामेव गन्तुं शक्यः। उपासनसहितं कर्म एकः पक्षः। ज्ञानं द्वितीयः पक्षः। उपासनस्य मानसकर्मत्वात्कर्मोपासने मिलित्वा एकः पक्षो भवति।

(२) अन्यो दृष्टान्तः - सेतुदर्शनात् सत्यस्य पापस्य नाशो भवति। सेतुदर्शनं च प्रत्यक्षरूपं ज्ञानम्। तच्च ज्ञानरूपं सेतुदर्शनं श्रद्धाभक्तिसहितगमनादिनियममप्यपेक्षते। श्रद्धादिरहितपुरुषस्य सेतुदर्शनात्फलासिद्धिरिति शास्त्रसिद्धान्तात्। यथा सेतुदर्शनरूपं प्रत्यक्षज्ञानं स्वफलपापनाशोत्पत्तौ श्रद्धानियमादिकमपेक्षते तथा ब्रह्मज्ञानमपि मोक्षरूपफलोत्पत्तौ कर्मोपासनादिकमपेक्षते।