वेदान्तश्रवणमपि न मोक्षोत्पत्तये श्रुतम्। किन्तु ‘नैवास्ति किञ्चित्कर्तव्यं नित्यमुक्तचिदात्मनः’ इत्येतदर्थज्ञानायैव श्रवणम्। ईदृशज्ञानोत्पत्तिमात्रेण ‘ममास्ति किञ्चित्कर्तव्यम्’ इति भ्रान्तिर्निवर्तते। वेदान्तश्रवणादनन्तरमपि यस्य कर्तव्यताप्रतीतिरस्ति स न *३ तत्त्ववित्। अनेनैव कारणेन नित्यनिवृत्तानर्थनिवृत्तिर्नित्यप्राप्तानन्दप्राप्तिश्च वेदान्तश्रवणस्य न फलमिति सुरेश्वराचार्यैर्नैष्कर्म्यसिद्धौ निरूपतिम्। तस्मान्मोक्षस्योत्पत्तिरूपं कर्मणः फलं मुमुक्षोर्न युज्यते।