(१) मोक्षो यदि कर्मणः फलं स्यात् तदा मोक्षोऽनित्यो भवेत्। तथा हि, कृष्यादिकर्मणां फलमन्नादिकमनित्यं भवति। यज्ञादिकर्मणां फलं स्वर्गादिकमप्यनित्यम्। “ तद्यथा कर्मजितो लोकः क्षीयते एवमेवामुत्र पुण्यजितो लोकः क्षीयते” (छा. ८.१.६) “परीक्ष्य लोकान् कर्मचितान् ब्राह्मणो निर्वेदमायान्नास्त्यकृतः कृतेन” (मु. १.२.१२) इत्यादिश्रुतिभिः कर्मफलस्यानित्यत्वं वर्णितम्। मोक्षस्य कर्मफलत्वाङ्गीकारे सोऽनित्यो भवेत्। तस्मान्मोक्षो *१ न कर्मणः फलम्।

मोक्ष उपासनफलमित्यङ्गीकारेऽपि सोऽनित्य एव स्यात्। उपासनमपि मानसं कर्मैव। कर्मफलस्यानित्यत्वनियमात् मोक्ष उपासनरूपकर्मणोऽपि न फलम्।