वेदव्यासो वेदवाक्यानि विभज्य स्वकीयब्रह्मसूत्रेण वेदगतानां सकलवाक्यानां निवृत्तावेव तात्पर्यं न तु प्रवृत्तौ कस्यचिदपि वाक्यस्येति बोधयामास। वस्तुतस्तु प्रवृत्तिबोधकवाक्यानामपि स्वाभाविकप्रवृत्तेर्निषिद्धकर्मप्रवृत्तेश्च पुरुषं निवर्त्य विहितकर्मसु पुरुषस्य प्रवृत्तिमुत्पाद्य विहितकर्मानुष्ठानेन शुद्धान्तःकरणस्य पुरुषस्य सर्वकर्मफलेभ्यो वैराग्यपूर्वकं ज्ञाननिष्ठासम्पादने एव तात्पर्यमिति निवृत्तावेव सर्ववेदवाक्यानां तात्पर्यम्। अर्थवादवाक्यानां कर्मफलबोधकत्वमपि *३ गुडजिह्विकान्यायेनैव। न तु तेषां वाक्यानां फले तात्पर्यम्। अमुमर्थं श्रीवेदव्यास एव स्वसूत्रैर्बोधयति। एवं व्याससूत्रात् ज्ञात्वा पुरुषः कामकर्मभ्यो निवर्तते। यथा सूत्रनिर्मितं जालं कण्टकेभ्यः पुष्पाणि निवारयति। तथा व्याससूत्रमिदम् (ब्रह्ममीमांसासूत्रम्) कामकर्मानुष्ठानात्पुरुषं निवारयतीति जालत्वेन रूपितम्।

चकार सूत्रं यो व्यासो नैष्कर्म्यार्थविबोधकम्।
तमहं दासभूतः सन् प्रणमामि मुहुर्मुहुः॥