यथायं दृष्टान्तस्तथा प्रकृते। (१) *१ भेदवाद्याचार्यरूपो वायुः, (२) वेदरूपे वने (३) *२ अर्थवादरूपकण्टकिवृक्षेषु कामकर्मरूपान् कण्टकान् प्रवर्त्य (४) कापट्यरागद्वेषादिदोषरहित (५) सुशुद्धशिष्यरूपकमलानि (६) शमदमादिरूपस्वस्थानात्प्रच्याव्य (७) कामकर्मरूपकण्टकेष्वासज्य भ्रामयति। एवं कामकर्मनिरतानुच्चावचसंसारदुःखभागिनो दृष्ट्वा (८) मार्गगपान्थवत् सर्वव्यापी महाविष्णुरेव (९) मनोहारिकमलवत् शुद्धान्तःकरणा एते पुरुषा न सकण्टकस्थानार्हाः। (१०) किन्तु मत्स्वरूपप्राप्तियोग्या एवैति इति निश्चित्य श्रीवेदव्यासरूपेणावतीर्य

(११) तान् शिष्यानात्मतत्त्वोपदेशरूपे स्वोत्सङ्गे स्थापयामास। यथा प्रचण्डोऽपि वायुः कस्यचिदुत्सङ्गस्थानि पुष्पाण्युद्धर्तुं न प्रभवति। तथा ब्रह्मनिष्ठाचार्योपदेशाधीनं पुरुषं भेदवादी सुनिपुणतर्कैरपि भ्रामयितुं न शक्नोति। “नैषा तर्केण मतिरापनेया” (क. १.२.९) इत्यादिश्रुतेः। तस्माद्ब्रह्मनिष्ठाचार्योपदेश एवात्रोत्सङ्गः। (१२) पुनरपि वेदव्यासरूपी भगवान् चिन्तयामास। (१३) पुनरप्ययं भेदवादी अन्यानपि कामकर्मरूपकण्टकमार्गे प्रवृत्त्य भ्रामयेदिति अतोऽन्येषामपि स्वशिष्याणां भ्रमनिवृत्तये न्यायविचारात्मकसूत्ररूपजालेन वेदान्तवाक्यरूपवृक्षान् कण्टकिद्रुमेभ्यो व्यभजत्।

वने सन्ति द्विविधा वृक्षाः (१) सकण्टका वृक्षाः। (२) निष्कण्टकाः पुष्पफलशालिनो वृक्षाश्चेति। निष्कण्टका वृक्षा यदि जालेन कण्टकिवृक्षेभ्यो विभक्ता भवन्ति तदा तत्पुष्पाणि कण्टकेषु न पतेयुः। एवं वेदेऽपि सन्ति द्विविधानि वाक्यानि। तत्र *१ कानिचिद्वाक्यानि फलैः कर्मस्तुतिद्वारा बहिर्मुखं पुरुषं कर्मणि प्रवर्तयन्ति। *२ अन्यानि वाक्यानि कर्मफलानामनित्यत्वादिदोषनिरूपणद्वारा कर्मणः सकाशात् पुरुषं निवर्तयन्ति।