*२ *३ कणादसुगतमतानुसारिणो द्वितीयमनुमानमपि प्रमाणत्वेनाङ्गीकुर्वन्ति। प्रत्यक्षस्यैकेन प्रमाणत्वाङ्गीकारे तृप्तिमिच्छतो भोजने प्रवृत्तिर्न स्यात्; भाविभोजने तृप्तिनिरूपितहेतुत्वस्य प्रत्यक्षप्रमाणजन्यप्रत्यक्षज्ञानाभावात्। अतः ‘आगामिभोजनं तृप्तिकारणम्, भोजनत्वात्, पूर्वानुभूतभोजनवत्; इत्यनुमानेन पूर्वभोजनेऽनुभूतं यत्तृप्तिहेतुत्वं तद्भाविभोजनेऽपि ज्ञात्वा तृप्तिकामो भोजने प्रवर्तत इति वाच्यम्। तस्मादनुमानमपि प्रमाणम्। इत्थं कणादसुगतमतानुसारिणः प्रत्यक्षमनुमानं चेति द्वयमपि प्रमाणत्वेनाङ्गीकुर्वन्ति।