कूटस्थे भासमानजन्मादिसंसारो वेदे भ्रान्तिः इत्युच्यते। अयमेव संसारः शोकशब्देनाप्युच्यते। “तत्र को मोहः कः शोक एकत्वमनुपश्यतः” (ई. ७) “तरति शोकमात्मवित्” (छा. ७.१.३) “भिद्यते हृदयग्रन्थिः छिद्यन्ते सर्वसंशयाः। क्षीयन्ते चास्य कर्माणि तस्मिन् दृष्टे परावरे” (मु. २.८) “मत्त परतरं नान्यत् किञ्चिदस्ति धनञ्जय” (भ. गी. ७.७) “न कर्तृत्वं न कर्माणि लोकस्य सृजति प्रभुः” (भ. गी. ५.१४) “अज्ञानेनावृतं ज्ञानं तेन मुह्यन्ति जन्तवः” (भ. गी. ५.१५) “वासुदेवः सर्वमिति स महात्मा सुदुर्लभः” (भ. ७.१९) इत्यादिश्रुतिस्मृतिभिः संसारस्यात्मैकत्वज्ञानमात्रनिवर्त्यत्वबोधिकाभिर्भ्रममात्रत्वं *१ बोधितम्।